Ένα από τα μεγαλύτερα πλεονεκτήματα του ταξιδιωτικού προορισμού Γεωργία είναι η ποικιλία του σε τοπίο, πολιτισμό και κλίμα. Η Γεωργία είναι τόσο μικρή, που μπορείς εύκολα να τη διασχίσεις μέσα σε μια μέρα, αλλά βιώνεις όλες τις μορφές της φύσης. Τεράστιοι παγετώνες κυριαρχούν στις βόρειες οροσειρές στο Σβανέτι και το Τουσέτι, τρομερά κρασιά παράγονται στο λοφώδες Καχέτι, πιο ανατολικά οι θερμές ξηρές ερήμους που συνορεύουν με το Αζερμπαϊντσάν. Στην ακτή της Μαύρης Θάλασσας, το ζεστό και πολύ υγρό κλίμα σας κάνει να αισθάνεστε στους Τροπικούς. Οι ειδικοί λένε ότι η νοτιοδυτική δημοκρατία της Ατζαρίας φιλοξενεί τις καλύτερες κοιλάδες για απότομους κολπίσκους. Καθώς η περίοδος των βροχών κορυφώνεται το χειμώνα και νωρίς την άνοιξη, αυτή είναι η στιγμή να βρείτε επικά επίπεδα νερού στην καταπράσινη ζούγκλα της Ατζάρας. Κάνουμε το ταξίδι πάνω από το εντυπωσιακό πέρασμα Goderzi ύψους 2024 μέτρων, ούτως ή άλλως, γνωρίζοντας ότι μπορούμε να πηδήξουμε στα τουρκικά βουνά Kackar για μερικές ημέρες, εάν το νερό αποδειχθεί χαμηλό.

Επίσης καθ' οδόν υπάρχει ένα έργο κληρονομιάς να κάνω από το πρώτο μου ταξίδι στη Γεωργία. Όταν βρέθηκα σε σοβαρό πρόβλημα ενώ οι καταιγίδες έπληξαν το σακίδιό μου, μια τοπική οικογένεια μου έδωσε καταφύγιο και μου παρείχε όλες τις ανάγκες σε αυτήν την κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Τώρα ήρθε η ώρα να περάσουμε, να πούμε Ευχαριστώ και Γεια. Η επίσκεψη είχε σκοπό να αφήσω λίγα λόγια με τη βοήθεια του Gio, αλλά φυσικά καταλήξαμε στις 10 το πρωί με δύο άδεια μπουκάλια βότκα και ένα τραπέζι γεμάτο φαγητό. Ήταν καταπληκτικό! Ποιος αναρωτιέται ότι δεν μας ένοιαζε ο ξηρός ποταμός Adjaritskali που είναι ισχυρός κατηγορίας 4 σε βαθιά φαράγγια κατά το λιώσιμο την άνοιξη. Το σχέδιο Β σήμαινε επίσης μια αλλαγή στα logistics, καθώς ο Gio και ο Webkho δεν ήταν προετοιμασμένοι να περάσουν τα διεθνή σύνορα. Απλώς ξέχασαν εκεί τα διαβατήρια στην Τιφλίδα. Αλλά δεν πειράζει, μερικές μέρες άδεια για αυτούς και προσλάβαμε στους δρόμους του Batumi, της πρωτεύουσας της Adjara. Αν και ο νέος μας οδηγός ο Murman μιλούσε μόνο γεωργιανά και ρωσικά, μας πήγε κατευθείαν στον πανίσχυρο ποταμό Coruh, μόλις μερικές δεκάδες χιλιόμετρα πίσω από τα σύνορα.

Αργά το βράδυ στήσαμε το στρατόπεδό μας σε ένα ερειπωμένο αστυνομικό τμήμα. Όλο το χωριό θα πνιγεί στην τεράστια δεξαμενή του φράγματος του Αρτβίν και έτσι έχουν ήδη καταστρέψει τα περισσότερα σπίτια. Για εμάς το τέλειο κατασκήνωση χωριού φάντασμα! Έχοντας φτάσει στο Yusufeli, την καρδιά του ποταμού τουρισμού στην κοιλάδα Coruh, οδηγούμε κατευθείαν στο Barhal put-in. Αυτός ο κρυστάλλινος κολπίσκος τροφοδοτείται από τα μεγάλα χιονισμένα χωράφια του όρους Kackar (3937 m) και παρέχει ένα από τα καλύτερα λευκά νερά σε ολόκληρη την Τουρκία. Ένας ατελείωτος αριθμός σταγόνων, τεχνικά rapids, δυνατά στόπερ, θεαματικά μπουάτ και καλή ροή ακόμα και στο μεσοκαλόκαιρο. Το ρέμα Barhal είναι ανέγγιχτο από φράγματα μέχρι τώρα. Ελπίζω να είναι έτσι για πολλά ακόμη χρόνια! Όταν προσπαθείτε να τρέξετε το πιο σκληρό πάνω μέρος από το χωριό Barhal, φροντίστε να βρείτε την τελευταία δίνη πριν από ένα αδύναμο σιφόνι που εμποδίζει ένα μικρό φαράγγι ακριβώς δίπλα στο δρόμο. Τα δέντρα δεν αποτελούν μεγάλο κίνδυνο, αλλά αν υπάρχουν μερικά, πιθανότατα βρίσκονται στο πιο στενό σημείο. Φρόντισε λοιπόν! Το Barhal είναι επίσης ένα υπέροχο ποτάμι αν σας αρέσει η κωπηλασία στον μαραθώνιο. Δεν υπάρχει τίποτα που να σας εμποδίζει να κάνετε κωπηλασία μέχρι το στρατόπεδο της Greenpeace στο Birol's. Μια μεγάλη διαδρομή 30 χιλιομέτρων, το δεύτερο μισό ένα ατελείωτο ευχάριστο τρέξιμο κατηγορίας 2 έως 3.

Το ίδιο το Coruh έχει χάσει μεγάλο μέρος της εξαιρετικής φήμης του από τις περιόδους που θεωρήθηκε μεταξύ των δέκα καλύτερων ποταμών ράφτινγκ στον κόσμο. Μέσα στα τελευταία πέντε χρόνια άρχισαν να κατασκευάζονται φράγματα, αφήνοντας μόνο μικρά τμήματα καφέ λασπώδους νερού σε μια κοιλάδα που ανήκει σε πέτρινα λάκκους, φορτηγά και κάμπιες. Τουλάχιστον το φαράγγι Yusufeli μέχρι τη συμβολή του Barhal εξακολουθεί να είναι μια εξαιρετική διαδρομή στο δρόμο.

Έχοντας τρέξει το Barhal τρεις φορές, επιστρέφουμε στο Μπατούμι. Ο καιρός στην κοιλάδα Coruh είναι αφόρητα ζεστός, αλλά τουλάχιστον ξηρός. Στην ακτή, αντίθετα, μεγάλα σύννεφα συσσωρεύονται μπροστά από την οροσειρά του Πόντου και καλύπτουν τα πεδινά μέσα σε μια υγρασία. Χάνοντας λίτρα ιδρώτα, καλούμαστε από τον οδηγό μας στο σπίτι των γονιών του, περίπου 30 χιλιόμετρα βόρεια του Μπατούμι. Φτάνοντας εκεί ανακαλύπτουμε μια ωραία έκπληξη: Κατά τη διάρκεια της νύχτας έβρεχε στα δάση της ενδοχώρας και τώρα υπάρχει λίγο νερό που ρέει μέσα από την καταπράσινη κοιλάδα Kintrishi. Ο κολπίσκος Kintrishi είναι απολύτως περίεργος για εμάς. Νιώθουμε σαν να έρπουμε στην Κεντρική Αμερική. Πολύ ζεστός, πολύ υγρός αέρας, πυκνή βλάστηση με γιγάντιες φτέρες, ζεστά νερά, άφθονη πανίδα. Είμαστε έκπληκτοι καθώς μεταφέρουμε τις βάρκες μας από το σπίτι των δασοφυλάκων (είμαστε στη μέση του εθνικού πάρκου Kintrishi) μερικές εκατοντάδες μέτρα ανάντη.

Στο νερό βυθίζουμε ευθεία σε έναν απότομο λαβύρινθο από πέτρες. Τρία cumecs δεν είναι πολύ νερό, αλλά τα βράχια είναι στρογγυλά, τα περισσότερα από τα οποία καλύπτονται με ένα στρώμα βρύα. Αυτό είναι το eddy hopping στα καλύτερά του, το ποτάμι μόλις είναι πιο δύσκολο από την τάξη 4, αλλά οι έντονες στροφές και η υψηλή κλίση μας κρατούν συγκεντρωμένους. Το τμήμα πυρήνα, μια διπλή πτώση τριών μέτρων, έρχεται απροσδόκητα και η μικρή πισίνα ενδιάμεσα απαιτεί την ενίσχυση της ώθησης στην καλή στιγμή. Όταν βλέπουμε τη γέφυρα λήψης, αγνοούμε το αυτοκίνητο πάνω και συνεχίζουμε. Εκπληξη! Η ροή έχει πρηστεί στα 6 ή 7 cumecs, τα ορμητικά σημεία γίνονται ευκολότερα, αλλά η τρέχουσα κερδίζει δύναμη. Όλα αυτά σε ένα όμορφο φαράγγι της ζούγκλας που μας θυμίζει το Kaituna στη Νέα Ζηλανδία.

Σίγουρα, αυτό είναι το μέρος για να έρθετε την άνοιξη και να απολαύσετε τους Ευρασιατικούς Τροπικούς!

Επιστροφή στο μέρος 2 ...

Όλες οι φωτογραφίες του ταξιδιού Advocate στη Γεωργία λήφθηκαν από Μπόμπι Φρίσερ και  Σεμπί Μπάουερ. Ευχαριστώ για αυτό, φίλοι!