Eén van de grootste troeven van de reisbestemming Georgië is de verscheidenheid in landschap, cultuur en klimaat. Georgië is zo klein dat je het gemakkelijk binnen een dag kunt doorkruisen en toch ervaar je alle vormen van natuur. Enorme gletsjers domineren de noordelijke gebieden in Svaneti en Tusheti, formidabele wijnen worden geproduceerd in het heuvelachtige Kakheti, meer naar het oosten grenzen de hete, droge woestijnen met Azerbeidshan. Aan de kust van de Zwarte Zee daarentegen zorgt het hete en zeer vochtige klimaat ervoor dat u zich in de tropen waant. Experts zeggen dat de zuidwestelijke republiek Adzjarië de beste valleien herbergt voor steile beekjes. Omdat het regenseizoen in de winter en het vroege voorjaar zijn hoogtepunt bereikt, is dit het moment om epische waterstanden te vinden in de weelderige groene jungle van Adzjarië. We maken de reis over de spectaculaire 2024 meter hoge Goderzipas toch, in de wetenschap dat we voor enkele dagen naar het Turkse Kackar-gebergte kunnen springen als het water laag blijkt te zijn.

Ook onderweg is er een erfgoedtaak te doen van mijn eerste reis naar Georgië. Toen ik in ernstige problemen kwam terwijl onweersbuien mijn rugzak verpletterden, bood een plaatselijk gezin mij onderdak en voorzag ik in alle behoeften in die noodsituatie. Nu was het tijd om langs te komen en bedankt en hallo te zeggen. Het bezoek was bedoeld om een ​​paar woorden achter te laten met de hulp van Gio, maar natuurlijk eindigden we om 10 uur met twee lege flessen wodka en een tafel vol eten. Het was geweldig! Wie vraagt ​​zich af dat de droge Adjaritskali-rivier ons niets kon schelen, een krachtige klasse 4 in diepe kloven tijdens het smelten in de lente. Plan B betekende ook een verandering in de logistiek, aangezien Gio en Webkho niet voorbereid waren op het overschrijden van internationale grenzen. Ze vergaten simpelweg hun paspoorten in Tbilisi. Maar dat maakt niet uit, een paar vrije dagen voor hen en we huurden op de wegen van Batumi, de hoofdstad van Adzjarië. Hoewel onze nieuwe chauffeur Murman alleen Georgisch en Russisch sprak, bracht hij ons rechtstreeks naar de machtige Coruh-rivier, slechts enkele tientallen kilometers achter de grens.

's Avonds laat zetten we ons kamp op in een verwoest politiebureau. Het hele dorp zal verdrinken in het enorme stuwmeer van de Artvin-dam, dus ze hebben de meeste huizen al verwoest. Voor ons de perfecte spookdorpkampeerplek! Aangekomen in Yusufeli, het hart van het riviertoerisme in de Coruh-vallei, rijden we rechtstreeks naar de Barhal-put-in. Deze kristalheldere kreek wordt gevoed door de grote sneeuwvelden van de berg Kackar (3937 m) en biedt een van de beste wildwaterbanen van heel Turkije. Een eindeloos aantal drops, technische stroomversnellingen, krachtige stoppers, spectaculaire boofs en een goede flow, zelfs midden in de zomer. De Barhal-stroom is tot nu toe onaangetast door dammen. Hopelijk blijft dit nog vele jaren zo! Als je het moeilijkere bovenste deel van het dorp Barhal probeert te lopen, zorg er dan voor dat je de laatste wervelwind vindt vóór een onbruikbare sifon die een kleine kloof vlak naast de weg blokkeert. Bomen vormen geen groot gevaar, maar als ze er wel zijn, zijn ze waarschijnlijk op de smalste plek terechtgekomen. Dus wees voorzichtig! De Barhal is ook een geweldige rivier als je van marathonpeddelen houdt. Niets houdt u tegen om helemaal naar het Greenpeace-kamp bij Birol te peddelen. Een lange 30 kilometer, de tweede helft een eindeloze klasse 2 tot 3 aangename run.

De Coruh zelf heeft veel van zijn uitstekende reputatie verloren uit de tijd dat het werd gerekend tot de tien beste raftingrivieren ter wereld. In de afgelopen vijf jaar is begonnen met de bouw van verschillende dammen, waardoor er slechts korte stukken bruin modderig water overblijven in een vallei die eigendom is van steengroeven, vrachtwagens en rupsen. De Yusufeli-kloof tot aan de samenvloeiing van Barhal is in ieder geval nog steeds een geweldige wegafdaling.

Nadat we de Barhal drie keer hebben gelopen, gaan we terug naar Batumi. Het weer in de Coruh-vallei is ondraaglijk heet, maar in ieder geval droog. Aan de kust stapelen zich grote wolken op vóór de Pontische bergketen en bedekken de laaglanden met een vochtige sluier. Liters zweet verliezend worden we door onze chauffeur uitgenodigd in het huis van zijn ouders zo'n 30 kilometer ten noorden van Batumi. Daar aangekomen ontdekken we een leuke verrassing: 's nachts regende het in de bossen in het binnenland en nu stroomt er wat water door de altijd groene Kintrishi-vallei. De Kintrishi-kreek is voor ons absoluut bizar. We hebben zin om in Midden-Amerika te kruipen. Zeer hete, zeer vochtige lucht, dichte vegetatie met gigantische varens, warm water, overvloedige fauna. Verbaasd dragen we onze boten vanaf het rangerhuis (we zitten midden in het Kintrishi nationaal park) een paar honderd meter stroomopwaarts.

Op het water duiken we regelrecht in een steil keienlabyrint. Drie cumecs is niet veel water, maar de rotsen zijn rond, de meeste bedekt met een barmhartige moslaag. Dit is eddyhoppen op zijn best, de rivier is nauwelijks harder dan een klasse 4, maar scherpe bochten en hoge hellingen houden ons geconcentreerd. Het kerngedeelte, een dubbele val van drie meter, komt onverwachts en het korte bad ertussen vraagt ​​op het goede moment de slag. Als we de afhaalbrug zien negeren we de auto erboven en gaan we gewoon verder. Verrassing! De stroom is opgezwollen tot 6 of 7 cumecs, de stroomversnellingen worden gemakkelijker, maar de stroom wint aan kracht. Dat alles in een prachtige jungle kloof die ons doet denken aan de Kaituna in Nieuw-Zeeland.

Dit is zeker de plek om in de lente te komen en te genieten van de Euraziatische tropen!

Ga terug naar deel 2 ...

Alle foto's van de Advocate-reis naar Georgië zijn gemaakt door Boby Frieser en Sei Bauer. Bedankt daarvoor, maatjes!